Wejście - powitanie

Skansen w Maurzycach jest jedną z dwóch ekspozycji plenerowych Muzeum w Łowiczu. W latach 60. XX w. powstał Ośrodek Plenerowy Budownictwa Ludowego w Łowiczu, nazywany miniskansenem. Natomiast w latach 70. XX w., z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Muzeum w Łowiczu, rozpoczęto prace nad budową Łowickiego Parku Etnograficznego w Maurzycach. Na lokalizację wybrano teren we wsi Maurzyce, o powierzchni ponad 17 ha. Następnie rozpoczął się proces przenoszenia różnorodnych budynków z terenu dawnego Księstwa Łowickiego. W połowie lat 80. XX w. udostępniono skansen zwiedzającym, cały czas prowadząc jednak prace mające na celu zaprezentowanie jak największej ilości przykładów łowickiego budownictwa wiejskiego. 

Skansen położony jest w odległości ok. 7 km od Łowicza, przy trasie Warszawa – Poznań. Obecnie prezentuje ponad 40 obiektów zlokalizowanych w dwóch układach przestrzennych. Odtworzono starą wieś, czyli owalnicę z centralnym placem wioskowym, która występowała do połowy XIX w. oraz nową wieś, czyli ulicówkę jednostronną, która charakteryzowała wsie na przełomie XIX i XX w. Aranżacje wnętrz w chałupach również nawiązują do tego układu, pokazując jak dekorowali swoje domy mieszkańcy Księstwa Łowickiego w XIX w. oraz zmiany jakie zaszły z początkiem wieku XX.  

Większość budynków pochodzi z XIX i XX wieku, część jest rekonstrukcją obiektów istniejących niegdyś w terenie. Dominuje typ zabudowy drewnianej o zrębowej konstrukcji ścian i czterospadowych dachach krytych słomianą strzechą. Obok gospodarstw chłopskich odtworzono wnętrze szkoły z okresu międzywojennego, kuźnię, wiatrak koźlak i remizę strażacką. Ekspozycję dopełnia zespół sakralny składający się z drewnianego kościoła z dzwonnicą z II poł. XVIII w. przeniesionego z Wysokienic oraz plebania z przełomu XIX i XX w. pochodząca z miejscowości Pszczonów.