Plebania

Obiekt posadowiono w obrębie tzw. starej wsi (owalnicy). Plebania jest przykładem architektury dworkowej, powstała pod koniec XIX lub na początku XX w. Plebania położona  pierwotnie w Pszczonowie przy kościele p.w. Wszystkich Świętych i  św. Doroty stanowiła wraz z dzwonnicą stojącą przy kościele i zachowaną do dziś oborą kamienną, zespół obiektów sakralnych i świeckich należących do parafii Pszczonów, zarządzanych przez proboszcza. Jest to budynek parterowy, drewniany, zbudowany na planie prostokąta w konstrukcji sumikowo-łątkowej, przykryty dachem dwuspadowym z naczółkami. Wtórnie dostawiono dwa ganki: od strony północnej pełniący funkcję wejścia głównego oraz od strony południowej będący wyjściem ogrodowym. Wewnątrz prezentowana jest aranżacja kancelarii parafialnej oraz wnętrza mieszkalnego księdza: salon, kuchnia i sypialnia. 

Kancelaria

Pomieszczenie zaaranżowano tak, aby oddawało atmosferę miejsca, w którym proboszcz przyjmował interesantów i prowadził wpisy do ksiąg parafialnych dotyczących m.in. chrztów, ślubów i zgonów parafian, prowadził zapiski dotyczące zarządzania gospodarstwem plebańskim. Wyposażenie kancelarii stanowią, ustawione po lewej od drzwi komoda oraz szafa kancelaryjna. Naprzeciwko, pod oknem, znajduje się biurko z nadstawką, na którym stoi maszyna do pisania. Na ścianach wiszą święte obrazy i zegar. Nad oknem znajduje się drewniany karnisz, a na nim zasłony i siatkowe firanki. 

Sypialnia

Sypialnia stanowiła miejsce snu i odpoczynku, toalety, a także miejsce domowej modlitwy. Przy ścianie na wprost drzwi wejściowych z kancelarii ustawiono łóżko drewniane z siennikiem, pościelą, narzutą i ozdobnymi poduszkami. Za łóżkiem na ścianie wisi bieżnik wykonany z tkaniny pasiastej, powyżej święte obrazy przedstawiające Jezusa i Maryję. Pod łóżkiem znajduje się nocnik. Obok łóżka przy oknie stoi stołek z naftową lampką nocną. W rogu, po lewej stronie drzwi prowadzących do kolejnego pomieszczenia urządzono kącik czystości, który rzadko można było spotkać w wiejskiej chałupie. Na stołku ustawiono misę z ręcznikiem i dzbanem, a obok wiadro na wodę. Przedmioty te tworzą emaliowany komplet toaletowy z dekoracyjnym malowanym wzorem. Obok stoi emaliowany bidet, który świadczy o dużej dbałości o higienę. Na ścianie znajduje się makatka oraz wieszak z półką na ręczniki, a poniżej mały stolik na przybory toaletowe (mydło, brzytwę, pędzel do golenia, grzebień, małe lusterko, skórzany pas do ostrzenia brzytwy). Po przeciwnej stronie przy ścianie stoi komoda z lustrem, pełniąca funkcję domowego ołtarzyka. Ustawiono na niej krucyfiks, figury świętych i parę dekoracyjnych wazonów z kwiatami. Nad oknem znajduje się drewniany karnisz, a na nim zasłony i siatkowe firanki.

Salon

Salon był pomieszczeniem służącym jako miejsce spotkań, odpoczynku i relaksu, spożywania posiłków. Jest urządzony tak, aby oddawać atmosferę miejsca, w którym proboszcz jadał odświętne posiłki, wydawał herbatki i małe przyjęcia, przyjmował gości, oddawał się lekturze świeckich oraz religijnych książek i czasopism. Na lewo od wejścia znajduje się fisharmonia, instrument podobny w wyglądzie do pianina, a używany często w zastępstwie organów. W rogu salonu zaaranżowano kącik wypoczynkowy z kanapą, stołem i trzema krzesłami. Na stole ułożono koronkową serwetkę oraz filiżanki, cukiernicę i mlecznik. Pomiędzy oknami znajduje się tremo, czyli stojące lustro połączone ze stolikiem konsolowym. Na stoliku ustawiono lampę naftową. Przy ścianie graniczącej z sypialnią ustawiono dużą biblioteczkę. Na niej znajduje się para wypchanych ptaków – kuropatwa i bażant, obok stoi zegar oraz krucyfiks. Pod sufitem wisi mosiężny żyrandol typu pająk. Nad oknami znajdują się drewniane karnisze z lambrekinami i fantazyjnie przypiętymi cienkimi firankami. Na ścianach wiszą obrazy świeckie i religijne. Na  podłodze położono dywan. 

Kuchnia

Kuchnia była królestwem gospodyni księdza, której zadaniem było prowadzić całe gospodarstwo plebańskie. Zajmowała się głównie gotowaniem i podawaniem posiłków, ale także praniem, sprzątaniem oraz innymi zajęciami potrzebnymi w każdym domu. W pomieszczeniu potrzebne były wszystkie sprzęty służące do gotowania i przygotowywania posiłków oraz kącik czystości. Na lewo od wejścia znajduje się kuchnia węglowa z częścią do pieczenia chleba i ciast. Dalej umieszczono stojak z miską i wieszak na ręcznik i lustro, aby można było umyć ręce i pozmywać naczynia. Przy ścianie naprzeciwko drzwi wejściowych umieszczono regał z potrzebnymi kuchennymi sprzętami oraz stół z blatem roboczym i stolnicą. Obok stoi piękny, biały kredens z szafkami, szufladami i wysuwanym blatem. Mebel był bardzo obszerny, można było w nim schować całą zastawię, sztućce i sprzęty potrzebne w kuchni. Pod oknem ustawiono stół i 4 krzesła, przygotowane do spożywania codziennych posiłków. W oknie zawieszono gęstą firankę.